Impressie van deze week
Door: Ad
29 April 2017 | Benin, Cotonou
Het was weer een enerverend weekje. Maandag waren we samen vrij. We hadden besloten ons op te geven om mee te gaan helpen met Crowd Control bij de Dental Clinic in de stad. Er wordt iedere week een screening gedaan waarbij patiënten gescreend worden die daarna geholpen gaan worden. Mensen weten dat die screeningsdag er is en komen dan in de rij staan, in de hoop uitgekozen te worden. Ze moeten wel netjes in de rij staan. Mannen, vrouwen en kinderen apart. De screener loopt langs de rijen, spreekt willekeurig iemand aan, vraagt waar hij of zij voor komt, kijkt kort naar het " probleem" en dan krijgt deze persoon een bandje en vervolgens wordt in de Clinic zelf beter gekeken en beoordeeld of " het probleem" te behandelen is en wat er dan allemaal gedaan moet worden. Vervolgens krijgen ze een afspraak voor die week. Ze beginnen bewust niet bij de eerste in een rij omdat de kans dan heel groot is dat er dan om de eerste plaats gevochten wordt of voor betaald wordt. Voor ons iets onbegrijpelijks, maar zo gaat dat kennelijk in dit soort landen. Maandag kregen in ieder geval 54 mensen zo'n fel begeerd bandje. Deze geselecteerde 54 die echt geen schijn van kans op hulp hadden, worden bekeken en als ze te helpen zijn ( gratis) geholpen! Er stonden zeer lange rijen. We kregen allemaal een portofoon, een oranje hesje en een cap en kregen instructies over onze taken. Wij moesten o.a zorgen dat ze goed in de rij bleven staan en niet teveel op de rijbaan. Ook moesten we het verkeer ( veelal roekeloos rijdende brommers) proberen wat af te remmen. We deden dit zo' n 3 uur. Lang genoeg voor een doorweekt shirtje! Voordat er gezegd wordt dat de screening voor die dag stopt, vertrekken wij. Dit om te voorkomen dat wij gekielhaald worden na die aankondiging. Het grootste gedeelte van de mensen kan namelijk onverrichterzake weer weg. Aandoenlijk om de hoop te zien in de ogen van de mensen die zo'n bandje kregen. Triest om te zien dat er zoveel mensen die dag voor niets waren gekomen. Volgende week een nieuwe kans! 8 mei ga ik nog een keer de Crowd controllen.
's-Avonds zagen wij deel 4 van The Surgery Ship van National Geographic. Alhoewel we zelf op het schip zitten is het iedere keer weer zeer indrukwekkend om te zien. Voornamelijk omdat in de docu het complete plaatje van de patienten wordt getoond. Waar ze vandaan komen, hoe ze leefden en wat de gevolgen zijn na behandeling op het schip. Dat maakt extra indruk. We weten het, maar nu zien we het ook: ze hebben totaal geen kansen en de meesten zien Mercy Ships als een verhoring op hun gebed. En ik blijf het schokkend vinden te horen dat een bultje dat eigenlijk poliklinisch en met een minimale verdoving weggehaald had kunnen worden, door gebrek aan zorg of geld uitgroeit tot een gigantisch gezwel waardoor mensen compleet geisoleerd gaan leven of buiten de maatschappij geplaatst worden. Dan denk je echt: dat moet toch anders kunnen. In Nederland hebben jullie volgens mij nog 1, hooguit 2, uitzending(en) op National Geographic te gaan. Waarschijnlijk a.s. vrijdag om 20 of 21 uur. Kijken!
Overigens zijn er natuurlijk op meerdere plaatsen schijnbaar uitzichtloze situaties. Ik keek deze week via uitzending gemist naar Trippers. Ging over mensen, veelal jongeren, die leven op een vuilnisbelt in Kenya. Blij zijn met een vrachtauto vuilnis van de luchthaven want daar zit zoveel lekker eten in, lijm snuiven en stoned rondhangen. Ik zat met de tranen in mijn ogen. Moeten jullie als je de kans hebt ook echt eens naar kijken. Het is best schokkend!
Dinsdagavond ging ik mee met de Engineroomtour. Wordt wekelijks gedaan voor mensen die daar niet werken. Zeer interessant om dit allemaal eens van dichtbij te zien. De 4 grote generatoren waarvan er 2 constant in werking zijn om het hele schip van elektriciteit te voorzien. 1 reserve en 1 in onderhoud. Er is ook daarbuiten nog een kleine absolute noodvoorziening, mocht dit allemaal uitvallen. Je moet er natuurlijk niet aan denken dat de stroom uitvalt tijdens een operatie! Duizenden liters brandstof worden er per dag verstookt, het grootste deel overigens ten behoeve van de airco! (Het schip kan een miljoen liter op voorraad hebben. ) Per week worden er vier tankwagens vol met diesel gebracht. Er is ook een verbrandingsoven waar het afval op ruim 900 graden wordt verbrand. Je zult begrijpen dat het er lekker warm was. Ook Zag ik de gigantische motoren om de propellers in werking te stellen voor als het schip gaat varen. We sloten af met een klim naar het hoogste gedeelte van het schip, de 'schoorsteen' Van daaruit had je een prachtig zich op de haven. Zeer indrukwekkend wat er allemaal bij komt kijken en hoeveel mensen er betrokken zijn bij het technische gebeuren. En van alles valt er onder: van timmerlieden tot boordwerktuigkundigen. Deze week stopte de aardappelschrapmachine er ineens mee ( ik hoef dus gelukkig niet de hele dag te schillen, het beeld dat een paar van mijn collega's hadden :-) ) Belletje en even later staat de electricien er. En het is net als bij de ANWB, ze lossen het gewoon op! Als ze onderdelen nodig hebben en ze hebben ze niet dan maken ze die eventueel zelf.
Deze week waren er ook internationale gasten aan boord. Bestuursleden van all over the world. Onder andere de voorzitter van Mercy Ships Nederland, Jan van den Bosch (vroeger presentator bij de EO, tegenwoordig presentator van een Nederlands onderdeel van Hour of Power, eigenaar van Beter uit reizen etc) In de galley was het dus extra druk want deze mensen moesten natuurlijk wel verwend worden. Ook was Ismael, een jongen uit ons team, afkomstig uit Siërra Leone 'plotseling' weg omdat hij een training moest gaan volgen in Ghana. Minder handjes, meer werk...
Op Koningsdag droeg ik natuurlijk een oranje stropdas onder mijn werkjasje. Mensen aan boord vonden dat erg leuk en waren natuurlijk erg benieuwd wat er aan de hand was. Alle landen hebben zo wel hun bijzonderheden. De Nieuw Zeelanders droegen deze week (26 april) een ' poppy', een klaproos, in verband met ANZAC-day, herdenking van alle gevallenen in de diverse oorlogen. Mensen uit Siërra Leone vierden gisteren hun independenceday, kortom er komt van alles langs.
Gisteren zijn we ' s- morgens even naar de Craftmarkt gelopen, zo'n 2 km vanaf de ingang van de haven. Je gaat met een pendelbusje naar de ingang van de haven, want het is te gevaarlijk om er gewoon rond te lopen. Dit is overigens ook echt zo. Het is onbeschrijfelijk wat een gigantische ongeorganisserde ( althans zo zie ik het) puinhoop het is. Er staan en rijden overal vrachtauto's, driedubbeldik. Onder de stilstaande vrachtauto's liggen rustig mensen te slapen. Ze slapen overigens overal. Moeten ze wachten: plat. De vrachtauto's zien er ook echt hilarisch uit. Ik weet het niet zeker, maar ik krijg de indruk dat ze hier geen APK hebben ;-) Maar goed, litertje water mee! En het was dus ook ver genoeg voor, hoe kan het ook anders, een drijfnat shirt :-) Onderweg ook wat foto's gemaakt van plantenkwekerijen speciaal voor mijn vriend Jan Steenwijk die als hovenier hier toch wel zeer van onder de indruk moet zijn! Bij terugkomst op ons Dock wordt van iedereen die binnenkomt de temperatuur opgemeten, iedere keer bij terugkomst op het dock weer, al is het 10 keer op een dag. Op die manier hopen ze uit te sluiten dat iemand met een ziekte aan boord komt en zo voor grote problemen gaat zorgen. Er zit speciaal een mannetje in een hokje die dat als taak heeft. Tja. Ik heb echt respect voor dit soort werkers. De hele dag of nacht bij een slagboom of bij dit temperatuurmeetpunt. Deze z.g.n. daycrew werkt op en voor het schip voor een kleine vergoeding en een maaltijd. Dus rijk worden ze er zeker niet van. Maar ze doen het toch maar. De maaltijd die ze krijgen laten ze zich in ieder geval goed smaken. Ze scheppen borden op waar je u tegen zegt. Maar het is voor de meesten dan ook de enige maaltijd die ze hebben op zo'n dag, begreep ik.
In ieder geval, iedere keer als ik terugkom op het Dock met zo' n drijfnat shirtje denk ik: ik zal nu wel verhoging hebben :-) Maar gelukkig tot nu toe niet!
In verband met Koningsdag waren we gisterenavond uitgenodigd bij de Nederlandse Ambassadeur voor een 'feest' in zijn tuin, met veel hooggeplaatste gasten. Voor ons reed de zeer grote en gepantserde auto van de Amerikaanse Ambassadeur, hij was dus ook te gast. Er waren wat toespraken van o.a de minister van Buitenlandse zaken van Benin. Maar vooral veel, heel veel, lekkere hapjes, bitterballen, haring, toastjes met hagelslag en bij het weggaan dropjes :-) Er trad ook een kinderkoor op die het Wilhelmus zong. Zeer grappig om hun het Wilhelmus te horen zingen. En daarna natuurlijk het lang leve de Koning. 3 x hoera. Jan van den Bosch ging ook met ons mee naar het feestje omdat dit precies was op het moment dat we een meet en greet op het schip met hem zouden hebben. Van meeten kwam natuurlijk niet zo heel veel dus hij heeft ons nog uitgenodigd voor een lunch ' buiten de deur ' Goeie vent die Jan.
Er werd goed voor onze veiligheid gezorgd. Er stond een politiemacht bij de residentie van de Ambassadeur, die zou bij de Koningsnach in Den Haag zeker niet misstaan zou hebben. Er schijnt wel voor betaald te worden, dat hebben ze hier dan weer goed geregeld :-) Na afloop kregen de dienders in ieder geval lekker wat te drinken en lekkere hapjes. Overigens valt me wel op dat de politiemensen hier goed gekleed gaan. Dat heb ik in Malawi wel anders gezien. En altijd netjes een baret op. Hier wel ;-) Die baret daar ben ik dan wel weer jaloers op ;-). Sommige staan de hele dag op drukke kruisingen het verkeer te regelen. In de brandende zon. En je hebt echt ogen in je rug nodig met al dat verkeer om je heen. Er gebeurt overigens erg weinig als mensen gewoon doorrijden, na een stopteken. Sommige die het te lang vinden duren, rijden ook gewoon op en ik heb niet de indruk dat hun kenteken ( als het al aanwezig is op het voertuig) wordt genoteerd! Nu zit ik dit verslagje heerlijk op Deck 8 onder een soort partytent te schrijven omdat het in de zon veel en veel te heet is en ik levend zou verbranden. Hennie heeft zo weer late dienst. Een goede zondag gewenst!
Mogelijk voegt Hennie later nog wat extra foto's toe.
Hartelijke groet,
Ad
's-Avonds zagen wij deel 4 van The Surgery Ship van National Geographic. Alhoewel we zelf op het schip zitten is het iedere keer weer zeer indrukwekkend om te zien. Voornamelijk omdat in de docu het complete plaatje van de patienten wordt getoond. Waar ze vandaan komen, hoe ze leefden en wat de gevolgen zijn na behandeling op het schip. Dat maakt extra indruk. We weten het, maar nu zien we het ook: ze hebben totaal geen kansen en de meesten zien Mercy Ships als een verhoring op hun gebed. En ik blijf het schokkend vinden te horen dat een bultje dat eigenlijk poliklinisch en met een minimale verdoving weggehaald had kunnen worden, door gebrek aan zorg of geld uitgroeit tot een gigantisch gezwel waardoor mensen compleet geisoleerd gaan leven of buiten de maatschappij geplaatst worden. Dan denk je echt: dat moet toch anders kunnen. In Nederland hebben jullie volgens mij nog 1, hooguit 2, uitzending(en) op National Geographic te gaan. Waarschijnlijk a.s. vrijdag om 20 of 21 uur. Kijken!
Overigens zijn er natuurlijk op meerdere plaatsen schijnbaar uitzichtloze situaties. Ik keek deze week via uitzending gemist naar Trippers. Ging over mensen, veelal jongeren, die leven op een vuilnisbelt in Kenya. Blij zijn met een vrachtauto vuilnis van de luchthaven want daar zit zoveel lekker eten in, lijm snuiven en stoned rondhangen. Ik zat met de tranen in mijn ogen. Moeten jullie als je de kans hebt ook echt eens naar kijken. Het is best schokkend!
Dinsdagavond ging ik mee met de Engineroomtour. Wordt wekelijks gedaan voor mensen die daar niet werken. Zeer interessant om dit allemaal eens van dichtbij te zien. De 4 grote generatoren waarvan er 2 constant in werking zijn om het hele schip van elektriciteit te voorzien. 1 reserve en 1 in onderhoud. Er is ook daarbuiten nog een kleine absolute noodvoorziening, mocht dit allemaal uitvallen. Je moet er natuurlijk niet aan denken dat de stroom uitvalt tijdens een operatie! Duizenden liters brandstof worden er per dag verstookt, het grootste deel overigens ten behoeve van de airco! (Het schip kan een miljoen liter op voorraad hebben. ) Per week worden er vier tankwagens vol met diesel gebracht. Er is ook een verbrandingsoven waar het afval op ruim 900 graden wordt verbrand. Je zult begrijpen dat het er lekker warm was. Ook Zag ik de gigantische motoren om de propellers in werking te stellen voor als het schip gaat varen. We sloten af met een klim naar het hoogste gedeelte van het schip, de 'schoorsteen' Van daaruit had je een prachtig zich op de haven. Zeer indrukwekkend wat er allemaal bij komt kijken en hoeveel mensen er betrokken zijn bij het technische gebeuren. En van alles valt er onder: van timmerlieden tot boordwerktuigkundigen. Deze week stopte de aardappelschrapmachine er ineens mee ( ik hoef dus gelukkig niet de hele dag te schillen, het beeld dat een paar van mijn collega's hadden :-) ) Belletje en even later staat de electricien er. En het is net als bij de ANWB, ze lossen het gewoon op! Als ze onderdelen nodig hebben en ze hebben ze niet dan maken ze die eventueel zelf.
Deze week waren er ook internationale gasten aan boord. Bestuursleden van all over the world. Onder andere de voorzitter van Mercy Ships Nederland, Jan van den Bosch (vroeger presentator bij de EO, tegenwoordig presentator van een Nederlands onderdeel van Hour of Power, eigenaar van Beter uit reizen etc) In de galley was het dus extra druk want deze mensen moesten natuurlijk wel verwend worden. Ook was Ismael, een jongen uit ons team, afkomstig uit Siërra Leone 'plotseling' weg omdat hij een training moest gaan volgen in Ghana. Minder handjes, meer werk...
Op Koningsdag droeg ik natuurlijk een oranje stropdas onder mijn werkjasje. Mensen aan boord vonden dat erg leuk en waren natuurlijk erg benieuwd wat er aan de hand was. Alle landen hebben zo wel hun bijzonderheden. De Nieuw Zeelanders droegen deze week (26 april) een ' poppy', een klaproos, in verband met ANZAC-day, herdenking van alle gevallenen in de diverse oorlogen. Mensen uit Siërra Leone vierden gisteren hun independenceday, kortom er komt van alles langs.
Gisteren zijn we ' s- morgens even naar de Craftmarkt gelopen, zo'n 2 km vanaf de ingang van de haven. Je gaat met een pendelbusje naar de ingang van de haven, want het is te gevaarlijk om er gewoon rond te lopen. Dit is overigens ook echt zo. Het is onbeschrijfelijk wat een gigantische ongeorganisserde ( althans zo zie ik het) puinhoop het is. Er staan en rijden overal vrachtauto's, driedubbeldik. Onder de stilstaande vrachtauto's liggen rustig mensen te slapen. Ze slapen overigens overal. Moeten ze wachten: plat. De vrachtauto's zien er ook echt hilarisch uit. Ik weet het niet zeker, maar ik krijg de indruk dat ze hier geen APK hebben ;-) Maar goed, litertje water mee! En het was dus ook ver genoeg voor, hoe kan het ook anders, een drijfnat shirt :-) Onderweg ook wat foto's gemaakt van plantenkwekerijen speciaal voor mijn vriend Jan Steenwijk die als hovenier hier toch wel zeer van onder de indruk moet zijn! Bij terugkomst op ons Dock wordt van iedereen die binnenkomt de temperatuur opgemeten, iedere keer bij terugkomst op het dock weer, al is het 10 keer op een dag. Op die manier hopen ze uit te sluiten dat iemand met een ziekte aan boord komt en zo voor grote problemen gaat zorgen. Er zit speciaal een mannetje in een hokje die dat als taak heeft. Tja. Ik heb echt respect voor dit soort werkers. De hele dag of nacht bij een slagboom of bij dit temperatuurmeetpunt. Deze z.g.n. daycrew werkt op en voor het schip voor een kleine vergoeding en een maaltijd. Dus rijk worden ze er zeker niet van. Maar ze doen het toch maar. De maaltijd die ze krijgen laten ze zich in ieder geval goed smaken. Ze scheppen borden op waar je u tegen zegt. Maar het is voor de meesten dan ook de enige maaltijd die ze hebben op zo'n dag, begreep ik.
In ieder geval, iedere keer als ik terugkom op het Dock met zo' n drijfnat shirtje denk ik: ik zal nu wel verhoging hebben :-) Maar gelukkig tot nu toe niet!
In verband met Koningsdag waren we gisterenavond uitgenodigd bij de Nederlandse Ambassadeur voor een 'feest' in zijn tuin, met veel hooggeplaatste gasten. Voor ons reed de zeer grote en gepantserde auto van de Amerikaanse Ambassadeur, hij was dus ook te gast. Er waren wat toespraken van o.a de minister van Buitenlandse zaken van Benin. Maar vooral veel, heel veel, lekkere hapjes, bitterballen, haring, toastjes met hagelslag en bij het weggaan dropjes :-) Er trad ook een kinderkoor op die het Wilhelmus zong. Zeer grappig om hun het Wilhelmus te horen zingen. En daarna natuurlijk het lang leve de Koning. 3 x hoera. Jan van den Bosch ging ook met ons mee naar het feestje omdat dit precies was op het moment dat we een meet en greet op het schip met hem zouden hebben. Van meeten kwam natuurlijk niet zo heel veel dus hij heeft ons nog uitgenodigd voor een lunch ' buiten de deur ' Goeie vent die Jan.
Er werd goed voor onze veiligheid gezorgd. Er stond een politiemacht bij de residentie van de Ambassadeur, die zou bij de Koningsnach in Den Haag zeker niet misstaan zou hebben. Er schijnt wel voor betaald te worden, dat hebben ze hier dan weer goed geregeld :-) Na afloop kregen de dienders in ieder geval lekker wat te drinken en lekkere hapjes. Overigens valt me wel op dat de politiemensen hier goed gekleed gaan. Dat heb ik in Malawi wel anders gezien. En altijd netjes een baret op. Hier wel ;-) Die baret daar ben ik dan wel weer jaloers op ;-). Sommige staan de hele dag op drukke kruisingen het verkeer te regelen. In de brandende zon. En je hebt echt ogen in je rug nodig met al dat verkeer om je heen. Er gebeurt overigens erg weinig als mensen gewoon doorrijden, na een stopteken. Sommige die het te lang vinden duren, rijden ook gewoon op en ik heb niet de indruk dat hun kenteken ( als het al aanwezig is op het voertuig) wordt genoteerd! Nu zit ik dit verslagje heerlijk op Deck 8 onder een soort partytent te schrijven omdat het in de zon veel en veel te heet is en ik levend zou verbranden. Hennie heeft zo weer late dienst. Een goede zondag gewenst!
Mogelijk voegt Hennie later nog wat extra foto's toe.
Hartelijke groet,
Ad
-
29 April 2017 - 21:31
Daan Met Noa Op De Borst:
Leuk om te lezen pap! Groetjes aan Jan ;-) -
29 April 2017 - 22:46
Dicky De Ronde:
Wat een belevenissen weer. Jullie hebben Nederland goed vertegenwoordigd , complimenten voor de outfit! Heel veel sterkte en zegen bij al jullie bezigheden en morgen een goede zondag. -
30 April 2017 - 11:02
Chris, Monique, Chloë En Logan:
Wat een ervaringen en wat kun je mooi schrijven.
Wij hebben met elkaar de aflevering bekeken en daarnaast jullie verslag voorgelezen. Meteen beeldvorming.
Hebben jullie ook een hut zoals het gezin in de aflevering?
Ga door met deze mooie werkzaamheden en tot het volgende contact!!
Liefs uit Benthuizen -
30 April 2017 - 14:27
Zwagertje Fred:
Veel beleefd, veel te vertellen! Mooi om ons deelgenoot daarvan te maken. Helaas vergeet ik om iedere keer te kijken. Ik heb het één keer gezien op NatGeo. Is er een soort uitzending gemist van NG? Bijzonder om te horen wat voor veiligheidsmaatregelen er allemaal zijn voor jullie.
Fijne week toegewenst met veel zegen.
Groetjes vanuit Schoonhoven. -
02 Mei 2017 - 08:22
Hajnalka:
Jouw gevoel voor humour en manier van spreken :-) Ik heb je herkend Ad! Mooi om te lezen wat jullie meemaken. Veel liefs van ons viertjes vanuit Londen -
02 Mei 2017 - 08:24
Hajnalka:
Ik bedoelde humor :-) -
03 Mei 2017 - 14:23
Marijn Berendsen:
Wat prachtig geschreven en wat maken jullie veel mee.
Wat goed dat die mensen daar gratis mondzorg kregen, lijkt me wel erg schrijnend dat er "gekozen" moet worden.. maar dat zal vast meer zijn daar.
Keep up the good work! -
04 Mei 2017 - 22:50
777attie:
Je hebt talent, Ad! Ik lees je stukjes (nou ja: stukken) in één keer uit, en dat wil wat zeggen.... Groeten, ook van Ditte en ook aan Hennie! Veel sterkte en zegen gewenst! -
07 Mei 2017 - 15:09
Arjo:
Hoi beiden leuk jullie verhalen te lezen, we wensen jullie nog een goede tijd daar! Groet, marinel en arjo -
07 Mei 2017 - 17:03
Marilen:
Ha Ad en Hennie!
Even wat verslagen teruggelezen, erg leuk om zo een beetje mee te krijgen wat jullie daar beleven. Een bijzondere tijd met bijzondere ontmoetingen. Mooi hoe iedereen zijn/haar bijdrage levert op het schip en hoe ontzettend waardevol dit is voor de mensen in Afrika. Ik moest regelmatig grinniken om de Afrikaanse taferelen die je schetst; het verkeer, de chaos, de mensen, de kleuren, de hitte, het stof. Het is een aparte, maar levendige wereld. Blessings voor het werk wat jullie doen, Gods nabijheid!
Groeten uit Delft. -
07 Mei 2017 - 21:09
Judith De Knegt:
Hoi Ad en Hennie,
Wat leuk om die verslagen te lezen. Wat beleven jullie elke dag steeds weer veel.
Zelfs nog met bekende Nederlanders:)
Een hele goede tijd toegewenst en Zijn zegen op dit mooie en belangrijke werk.
Hartelijke groeten uit Pijnacker! -
16 Mei 2017 - 10:43
Leendert:
Hoi Ad en Hennie,
Mooie verhalen die zeker een onuitwisbare indruk op jullie gemaakt zullen hebben.
Veel zegen op jullie werk de komende tijd.
Hartelijke groeten,
Arna en Leendert
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
