Vakantie!!

Het heeft, even geduurd maar nu volgt ons verhaal over de rondreis en omdat het veel is, zetten we het in delen online.

We zijn gestart in Cotonou met een hevige regenbui, de straten stonden blank en konden de hoeveelheid niet aan. Dat voelde niet goed om met regen te beginnen maar voordat we in Ouidah waren was het al weer droog. Deze eerste plaats is bekend om de slavenhandel en via een lange route werden de mensen geboeid naar de schepen vervoerd. Onderweg stierven er al veel voordat ze bij het schip aankwamen en nu staat er op het strand een gedenkteken, the point of no return. De slaven werden ook door hun eigen koningen verkocht voor wapens en sterke drank. Heel triest verhaal en deel van onze vaderlandse geschiedenis.
In Possotomé overnachten we in een basic onderkomen maar kunnen wel goed eten in deze plaats. We gaan het meer op met een visser en krijgen uitleg over de verschillende manieren van vissen en hoe je het net moet uitgooien. Hij doet het een keer voor en vangt 1 klein visje, tilapia. Ad gaat dit ook doen en de visser is tevreden over zijn techniek. Helaas geen vis maar dat is ook het probleem in dit meer. Overbevissing en erosie heeft ervoor gezorgd dat de visstand is afgenomen, er gebeurt nog weinig om hier iets aan te doen.
Benin had vroeger verschillende koningen en ook zeer bloedige strijden om het koninkrijk uit te breiden. We bezoeken een paleis van het Dahomeykoningrijk. Iedere koning had erg veel vrouwen en kinderen en bij aanvang van zijn koningschap liet hij een nieuw paleis bouwen naast dat van zijn voorgangers, uiteindelijk stond er een groot complex. Dit koninkrijk heeft tot 1900 bestaan maar is toen door de Portugezen afgeschaft en is de laatste koning in ballingschap overleden. De koningen waren heel wreed en bij een klein vergrijp ging je hoofd er af. Na de dood van een koning was het leven voor zijn vrouwen zo slecht dat ze er voor kozen mét hem te sterven. Van de vrijwilligers werden er 41 uitgekozen, zij baden zich, dronken een slaap/gifmiddel en gingen het graf in. De graven waren onderling verbonden met een tunnel zodat er contact zou zijn in het dodenrijk. Er vinden nog steeds offerceremonies plaats op het terrein, nu met dierenbloed maar er staat ook een gebouw dat met het bloed van 41 slaven is gemaakt, bloed gemengd met leem. 41 is een belangrijk getal in voodoo en dat komt vaak terug.
Daarna vertrokken we richting Tanéka, een dorpje waar men nog leeft zoals vroeger en waar de hoofdmannen het nog voor het zeggen hebben. De vrouwen waren naar de markt en verkopen daar hun groenten. Dit verbouwen ze en kunnen het bewaren tot de volgende markt is, om de vijf dagen. De mannen doen soms ook wat maar de vrouw is het belangrijkst voor de economie. De hoofdmannen dragen alleen een soort rokje van leer, verder zijn ze naakt ook gedurende de Harmattan, de sterke en koudere wind die hier in november en december waait. Je mag pas een hand geven als hij begint en je maakt een kleine buiging. Het is geen dure koning/chief want hij reist niet en maakt het ook niet op aan kleding. Op de hutten hangen trofeeën/skeletten van de dieren die men gevangen heeft zoals slangen, apen en ondefinieerbare dieren.
We gaan verder naar de omgeving van Dassa en onze lodges hebben vaak te maken met educatie aan de plaatselijke bevolking. We rijden een bijzonder schoon terrein op en de ontvangst is ook erg vriendelijk. We zien het vaak anders, veel afval, vooral plastic en men ontvangt je soms met een zware zucht. Hier is het gelukkig anders en op dit terrein is een bibliotheek en onderwijs over de natuur. We gaan met een gids de heuvels in, les collines, en leren veel over de planten en bomen. Hij weet veel te vertellen over de medicinale werking van de zaden of bladeren. Zoveel dat we het niet meer weten, heel jammer maar er is overal wel iets voor te vinden in de natuur. Het blad van de teakboom is ook erg handig als het opeens hard regent want dat kun je vouwen als een regenkapje, takje erdoor en het zit. En moet je opeens poepen, ook handig wc papier als je de goede kant neemt want één kant is een soort schuurpapier. Het sap uit de bladeren is diep rood en dat zie je ook weer terug in het hout. Er worden veel meubels gemaakt van dit hout en is te koop langs de kant van de weg.
Boven in de heuvels zijn resten te zien van het leven van vluchtelingen, gevlucht voor de koningen en de slavernij. In de rotsen zie je uitgesleten putten waar vrouwen het eten op maalden en nog restanten van huizen. De gids loopt trouwens op blote voeten omdat hij dan contact heeft met de aarde, hij trapt ook niets dood. Dit heeft met het animisme te maken.
We gaan verder op weg richting Pendjaripark in het noordwesten van Benin. We kunnen even lekker shoppen in de supermarkt want verderop is er weinig meer te koop. Ook wordt de auto omgeruild voor een 4x4 omdat het in het park weleens onbegaanbaar kan zijn. We overnachten in Natitingou en de lodge is een oase in de rommelige stad. De naam is Palais Somba en is een replica van een oude bouwstijl. We hebben een prima kamer, eenvoudig met toilet en een grote emmer water om te douchen. Op het binnenplaatsje ontbijten we en het ziet er heel sfeervol uit.
Langs de weg staan overal stalletjes met flessen benzine en af en toe wordt hier de tank volgegooid. Er gaan heel veel flessen in van allerlei formaten en via een zeef wordt het erin gegoten en soms flink erover heen. De benzine is goedkoop en komt uit Nigeria, goedkoper dan aan de pomp en daar is de prijs rond de 50 cent. G Hoeveel onze chauffeur er voor betaalt blijft onduidelijk.
Paul, onze gids wil Ad graag een Afrikaans overhemd aanpraten en hij heeft nog een lap stof liggen. Ad ziet het niet zo zitten en heeft er al één van het keukenteam en dat is genoeg. Maar ik wil wel een jurk, heb lappen stof genoeg gekocht dus gaan we naar een naaister met goede diploma's aan de muur. Van een plaat met voorbeelden kies ik een model dat ik in Delft ook kan dragen en de naaister neemt de maat op. Over 3 dagen is het klaar en komen we hier weer langs om het op te halen. Dit gaat me wel 3000 CFA's kosten! Ik ben heel benieuwd en vindt het erg leuk om het naaiatelier van binnen te bekijken. Veel vrouwen hebben een eigen bedrijf en zijn kapper of naaister. De naaimachine is prachtig en tegelijkertijd heel ouderwets.

We gaan op weg naar Pendjaripark. We stoppen nog bij een mooie waterval waar we even hebben gezwommen en daarna het park in. We zijn 3 dagen geweest en hebben veel rondjes gereden om de dieren te zien. De leeuw liet zich niet zien maar wel olifanten, nijlpaarden, apen en warthogs. Ook een prachtige vogel, de Senegal bird en buffels. Het hotel op het park was basic maar het eten smaakte goed.
Ik hoop dat de foto's het verhaal duidelijker maakt.

Tot het volgende verslag.