Another impression

Vanmorgen werden we om 06.00 uur luidruchtig gewekt. Een drill! En we wilden nog wel uitslapen vandaag ;-) Iedereen - inclusief kleine kinderen, zelfs baby' s - moesten verzamelen op het Dock. Medisch personeel bij elkaar. Niet medisch personeel apart. Verzamelen bij het bordje met de eerste letter van je achternaam. Er wordt gecheckt of iedereen aanwezig is. Als iedereen gelokaliseerd is, wordt de oefening beeindigd. Is iemand niet aanwezig dan blijven ze net zo lang zoeken of omroepen tot er iemand is die weet heeft van the whereabouts van die desbetreffende persoon. Doordat er een waterdichte aanwezigheidsregistratie is, weten ze precies wie er aan boord is. De beveiliging van het schip bestaat uit (ex) gurkha's uit Nepal. ( google de naam maar even) Het schijnt dat een grote geldgever ooit als voorwaarde heeft bedongen dat het schip bewaakt moet worden door (ex) Gurkha's. Zij werken 6 maanden op het schip en gaan daarna twee maanden terug naar huis. Deze oud-militairen zijn al jong met pensioen gegaan. Nu ik dit zit te typen zit er een Gurkha naast mij. Hij was met 36 jaar met pensioen gegaan, vertelde hij. Ze krijgen dan een zodanig klein pensioen dat ze wel wat anders moeten gaan doen. in zijn geval dus aan boord van de Africa Mercy. Ze zitten er wel zonder familie. Lijkt me best een hele opgave.
Het zijn wel "pittige" gasten, die Gurkha's . Ik denk niet dat je met ze moet sollen. Sommige dragen zelfs handboeien bij zich. Ze zien er wel zeer correct gekleed uit en dragen hun baret ook binnen.( ik verdenk sommigen ervan dat ze er ook mee slapen :-) ) Ze staan dag en nacht bij de ingang van het schip. Controleren wie er in en uitgaat en of je in of uitschrijft. Alle daycrew mensen worden door hen gefouilleerd bij binnenkomst en bij vertrek. Is kennelijk nodig!

Vorige week zondagmorgen zijn we meegegaan naar een dienst van een plaatselijke Evangelische gemeente " Back to the Word" We gingen met 21 mensen van Mercyships. Wij waren natuurlijk netjes op tijd. Maar we waren dan ook zo'n beetje de enige die op tijd waren. Het regende namelijk dus voor veel mensen was het even lastig om droog over te komen. Maar goed, op enig moment stopte de regen en stroomde het kleine zaaltje vol. Helaas zijn mijn heupen te stram en mijn billen te klein om goed mee te kunnen doen met de Afrikaanse manier van Worship en ook mijn oordopjes was ik vergeten :-) Slechts 2 3/4 uur duurde de dienst. Compleet anders dan we gewend zijn maar toch met mooie en aansprekende elementen erin. En ondanks de verschillen voelden we ons echt verbonden met elkaar: Dezelfde God, dezelfde Bijbel.
Ik moest eigenlijk om 13.00 uur aan het werk. Dat werd dus iets later.

Vorige week maandag ging ik voor de 2e keer mee om te helpen met de crowd control bij de Dental Clinic. Wederom lange rijen wachtende mensen. Sommigen al vanaf 06.00 uur, staand in de hitte in de brandende zon. Hopend en biddend dat hij of zij vandaag degene is die wordt uitgekozen! De tijd van de "fieldservice" in Benin zijn er zo'n 6700 in de Dental Clinic geholpen. En wat ik al eerder schreef: willekeurig gekozen uit de rijen. Kinderen hebben over het algemeen wel voorrang. Ze krijgen behalve een behandeling ook instructie hoe ze om moeten gaan met hun gebit en krijgen tandenpoetsinstructie. Als deze kinderen dit dan weer gaan uitdragen wordt het naijleffect uiteraard nog veel groter. Mensen in de straat doen er ook alles aan om ons te wijzen op mensen in de rij die volgens hen voorrang zou moeten hebben omdat ze bijvoorbeeld zwanger zijn. Maar ja, zo kan iedereen natuurlijk wel een reden vinden waardoor ze voorrang zouden moeten krijgen op een ander. Je zou overigens willen dat ze allemaal geholpen zouden kunnen worden! Ik gun het ze van harte!

Vorige week maandagavond zat onze international lounge weer bijna vol omdat deel 6 van The Surgeryship werd vertoond. Afgelopen maandag hebben we deel 7 gezien. Dus nog 1 deel te gaan. Als ik goed geinformeerd ben, is dit laatste deel in Nederland a.s. vrijdag,19 mei te zien op National Geographic. Allemaal kijken dus! Ondanks het feit dat wij zelf op het schip zitten, maken de documentaires op mij ( en de rest van de bemanning) grote indruk. Voornamelijk vanwege het complete verhaal van de getoonde en behandelde patienten en de vaak lastige afwegingen die gemaakt moeten worden betreffende wel of niet behandelen.

Voor dinsdagmiddag had ik me opgegeven om mee te gaan met een rondleiding in de stuurhut. Indrukwekkend om te zien hoe het allemaal in elkaar zit. Zeer geavanceerd instrumentarium. Het schip ligt natuurlijk in principe 10 maanden vast op de huidige plaats maar zou zomaar ineens weg moeten kunnen varen! Denk aan een uitbraak van Ebola, een wervelstorm of een burgeroorlog. En daar is alles op ingericht! Als het moet kan het schip zo wegvaren. Het blijft toch indrukwekkend zo'n omgebouwde veerboot. (Zie foto van de originele bestemming)

Afgelopen week was ook de "founder" (oprichter) van Mercy Ships, de Amerikaan Don Stevens aan boord. Een bijzonder aardige man. Donderdagavond kregen een flink aantal longterm crewleden door hem een onderscheiding wegens langdurige trouwe dienst uitgereikt. 5, 10, 20 of zelfs 25 jaar! In heel veel verschillende functies en allemaal gesponsord om al die jaren aan boord van een van de Mercy Ships te werken.

Als we samen vrij zijn.( Gebeurt soms :-)) gaan we wel eens even de stad in om een stukje rond te lopen, wat fruit te kopen of even een ijsje scroren bij een " veilige" icesalon. Dus eerst met onze shuttle het havengebied uit en dan lekker een stukje wandelen. Wel de Mercy Ships waterfles mee natuurlijk want het is een beetje warm :-) Bij de ijssalon binnen is het door de airco eigenlijk gewoon koud. En als je daarna naar buiten gaat...... Klein verschilletje in temperatuur.:-)

Zaterdag zijn we een dagje uitgeweest naar onder andere Adjarra, city of Drums. Een daycrew medewerker organiseert dit soort trips. Hij woont daar zelf. We gingen eerst naar het museum van Adjarra waar de "conservator" ons uitleg gaf bij zijn complete verzameling. Het betroffen Afrikaanse maskers etc. Gelukkig was het een klein museum ;-)
Vervolgens naar een kraam waar we een wat korte drumcursus kregen. Best grappig. Vermoedelijk was het daarna de bedoeling dat we een drum zouden kopen. Dat deden we maar niet. Hiena werden we naar een plaats gebracht waar ze lieten zien hoe drums gemaakt worden. Een behoorlijk arbeidsintensief klusje. Toen we bij de drummakers stonden kwamen er twee jongens op een brommer aangereden met een paar honden bij zich. Heather, een vrouw uit onze groep vermoedde dat de honden gegeten gingen gaan worden. Dus toen we daarna de "echt Afrikaanse lunch" geserveerd kregen, moest ik daar toch even aan denken... Maar het smaakte op zich wel aardig.
We zouden ook nog naar een historische markt gaan, maar die was er even niet die dag. Helaas vermoeden we dat die markt er nooit is op zaterdag, maar goed. Daarna met een bootje naar het Agriculturural center of SADO, waar we een rondleiding kregen. Bij het instappen in de boot stond een dame zich naast onze boot heerlijk nude te badderen. Ze ging hier onverstoord mee door. Het center was een opleidingscentrum waar jongeren intern wonen en opgeleid worden om in de landbouw- of veeteeltsector te gaan werken. Zag er op zich goed uit. Kippen waren ook echte scharrelkippen. Echter zij hadden het ook wel een beetje warm.

Afgelopen zondag hebben we "heel Refo" via internet meegeluisterd met de belijdenisdienst van onze thuisgemeente, de wijkgemeente Mattheus in Delft. een prachtige dienst. We voelden ons echt verbonden.
Iedere zondagavond na de communitymeeting zijn we als Nederlanders uitgenodigd om koffie te drinken en elkaar te ontmoeten bij een Nederlands gezin (Petra en Corne Blom en hun 3 kinderen) die vast aan boord zitten. Erg aardig en gezellig.

Ze zijn inmiddels heel druk bezig met "afbouwen van werkzaamheden" en het vertrekvaardig maken van het schip. De mensen uit Benin weten ook dat het einde van de fieldservice nadert. Voor de daycrew komt er dan een einde aan hun tijdelijk arbeidscontract en ze zullen op zoek moeten naar wat anders. Sommige zien halsreikend uit naar een volgend keer dat het schip weer naar Benin komt. Wanneer? Onbekend. Maar het kan zomaar een paar jaar gaan duren! Sommigen willen zelfs verhuizen naar Kameroen om dan daar weer aan boord van het schip te gaan werken. Dit wordt door Mercy Ships niet gestimuleerd omdat ook de mensen uit Kameroen een kans moeten krijgen. Begrijpelijk. Maar ja, als je in Benin woont en je hebt niets of weinig...
Sommigen zouden wel als vaste crew aan boord willen komen. Maar ook voor hen geldt dat ze dan mensen moeten zien te vinden die hun crewbijdrage gaat sponsoren. Dat is echt een voorwaarde om aan boord te mogen komen. Voor hun is het bedrag dat ze moeten betalen wel lager dan voor ons, maar toch. Overigens is er ooit wel bepaald dat een aantal procent van de crew uit Afrikaanse landen afkomstig moet zijn. Er zijn mensen die het werk van Mercy Ships fantastisch vinden maar het niet zien zitten om zelf aan boord te gaan. Als deze mensen geld genoeg hebben kiezen ze er soms voor om de volledige crewbijdrage voor 1 of meer Afrikaanse mensen te betalen. Voor de Afrikaners is dit natuurlijk een uitgelezen kans want zij krijgen aan boord mogelijkheden om zichzelf te ontplooien en te werken aan een hun toekomst.

Als je in de galley werkt, werk je natuurlijk niet 24/7. Je werkt gewoon volgens een vast rooster. Je werkt met een redelijk vaste groep mensen. De dienst start om 08.00 uur. Je werkt dan de ene dag tot ongeveer 17.00 uur met tussendoor een paar pauzes. De volgende dag ben je aan de beurt voor de afwas en moet je na 18.00 uur nog een uurtje afwassen. Zaterdag en zondag start de dienst in principe om 13.00 uur omdat er die dag geen lunch wordt geserveerd. Mensen kunnen dan evntueel's-morgens een lunchpakket klaarmaken. Een keer in de zoveel weken start je zondag om 06.00 uur. Je werkt dan 2 uurtjes om onderdelen voor het ontbijt klaar te maken. Scrambled eggs etc. Om 13.00 uur kom je dan weer terug.
Onze chefkok Serge ( uit Kongo) maakt aan het begin van de dag een planning en schrijft op het whiteboard wie- in principe- wat gaat doen. ( zie foto) Maar goed, we helpen elkaar natuurlijk. Ons team is verdeeld in werkers voor de cold- of de hotsite. Ik werk op de hotsite. Op de dag van de foto moest er bijvoorbeeld van 75 kg rundergehakt hamburgers gemaakt worden. Het gehakt wordt gemarineerd en er moesten uiblokjes in. Dus knoflook pellen, uien schillen en snijden. (Er worden hier gigantisch veel uien verwerkt. Uien komen uit Nederland. Ik vond dat eerst vreemd want er zijn hier uien zat verkrijgbaar! Maar ik hoorde vandaag dat dit zo is omdat anders gedurende de 10 maanden dat het schip hier ligt " de markt" behoorlijk verstoord zou kunnen worden. Nooit aan gedacht maar wel logisch) Ik moest in eerste instantie per Hamburger 200 gram gehakt afwegen. Ik vond dat aardig wat! Later werd het 175 gram. Nog een flinke burger natuurlijk! Ze maakten de hamburger door het gehakt in een rond dekseltje te doen. Deze relatief ronde hamburgers gingen vervolgens op een bakplaat de oven in. Ze smaakten prima! Er gaat sowieso aardig wat vlees doorheen. Ik schat in dat dit Amerikaanse standaards zijn. Ze werken ook veel met room etc(.Ik had verwacht tijdens deze reis wat " in te dikken" maar of dat gaat lukken?)
Groenten zijn meestal diepvriesgroenten van Bonduelle of Oerlemans :-)
Voor de mensen in het ziekenhuis wordt apart gekookt. Maaltijd volgens lokaal recept. Of een maaltijd waarbij de patient niet hoeft te kauwen omdat die bv een gigantische gezichtsoperatie heeft gehad. Zoals ik al eens eerder schreef eten de daycrew mensen ook een of meerdere maaltijden mee. Er worden ook maaltijden gemaakt voor het Hope Center in de stad. Dat is het "ziekenhuis" van Mercy Ships waar mensen verblijven die nog het herstellende zijn maar nog niet naar huis kunnen of dat ze nog een keer terug moeten komen. Ook zitten er patienten die wachten op een operatie en te ver weg wonen. Al met al worden er per dag wel zo'n 700 tot 1000 maaltijden bereid.
Aan het einde van de dag, als alles voor het diner klaar is en via de goederenlift naar de eetzaal is gezonden, volgt het schoonmaken. Vloeren worden geboend en alles wordt met chloorwater gereinigd. Best een hele klus en die komt iedere dag terug!

Hartelijke groet weer uit Cotonou

Ad