Afscheid

Lieve allemaal,
Het is zo fijn dat jullie met ons meeleven en vooral kennis maken met Mercy Ships. We zijn onze laatste week op het schip ingegaan en dat betekent erg veel afscheid nemen van collega’s en van de dayworkers. Elke dag komen zij aan boord om te helpen met vertalen en bedden te verschonen en eten uit te delen. Het zijn vaak studenten en spreken verschillende talen zoals Fon, Bariba, Frans en Engels. Ik werk graag met Constatine en Joseph, slimme jongens die 2 studies volgen en hard moeten werken om dit te bekostigen. Vrijdag hebben we het afscheid uitgebreid gevierd en voor het eerst hebben zij een aflevering van the Surgery Ship gezien. Dat was echt hilarisch. Bij een patient met een gezichtstumor kon na 7 uur de tumor vrij worden geprepareerd en er klonk een luid applaus uit de zaal voor dr Parker. Er werd veel gelachen om de reacties van de patienten en dat was al een belevenis op zich.

We hebben ook afscheid genomen van de laatste patienten van het ziekenhuis. We hebben een boog van handen gemaakt waaronder Thierry als laatste patient naar buiten is gelopen. Hij heeft een speciaal plekje in mijn hart omdat hij zo optimistisch is gebleven ondanks de moeilijke tijd en omdat je hier ook merkt dat de patient veel meer is dan de aandoening. Ik heb hem al eerder genoemd ivm de grote tumor aan zijn onderarm. De uitslag van de tumor was goedaardig en dat betekende een grote opluchting voor ons. Thierry had waarschijnlijk niet aan de andere mogelijkheid gedacht. Maar nu is de wond bijna genezen en zal hij verder worden gezien door een verpleegkundige die de wondzorg op haar neemt. Thierry vertelde in de ziekenhuis kerkdienst over hoe men is zijn omgeving reageerde op de tumor. Er zouden heksen in leven en tijdens de pijn waren deze heksen aan het eten. Mensen worden uitgestoten en eerlijk gezegd was de tumor ook een vreselijk gezicht. Maar nu is er voor hem weer een toekomst.
Excellente is een meisje van 5 maanden met een gespleten lip en gehemelte waardoor het voeden niet ging en zij ondervoed aankwam bij de screening. Zij is dankzij het voedingsprogramma voldoende gegroeid en is als laatste geopereerd. Het is een prachtig kindje en de verandering is zo groot. Eerst durfde de moeder haar niet te laten zien en toch kreeg ze de naam Excellente. Het voeden gaat al veel beter en mocht ook zij naar huis. Het verdrietige is dat haar vader de dag voor de operatie is overleden aan kanker. Haar moeder vertelde hierover in de kerkdienst en dan wordt iedereen wel even stil en moet je toch flink met je ogen knipperen. En ondanks het verdriet ging ze een lied zingen om God te danken voor de genezing van Excellente.
Sommige mensen hebben een gecompliceerd verloop gehad van hun operatie. Zo is Julien gezien in de eerste aflevering van de film en kwam hij weer thuis bij een gelukkige moeder. Maar de wond raakte ontstoken en na veel behandelingen is de wond nu bijna genezen. Hij was de laatste tijd aan het brommen, wilde niet meewerken om zijn eigen wond te verzorgen en kneep er tussen uit als het tijd was om een luchtje te scheppen. De chaplaincy heeft veel gesprekken met hem gevoerd (die doen hier geweldig werk zoals psychologische zorg) en uit de gesprekken bleek dat tijdens zijn afwezigheid zijn werkplaats is leeggehaald. Hij zag de toekomst niet meer zitten maar met een geldbedrag via een speciaal fonds kan hij weer nieuw material aanschaffen en opnieuw beginnen. De angst voor de toekomst is nog niet weg, je kunt het ook gehospitaliseerd noemen maar er gloort weer licht voor hem. Ook hem hebben we met veel egards uitgezwaaid. Hij genoot heel erg van de aandacht en gaat met een stapel foto’s met yovo’s (blanken) naar huis.
Ook hier sterven mensen aan kanker en is geen behandeling mogelijk. Maar het verschil met onze gezondheidszorg is dat je weet dat er alles aan gedaan wordt om je te genezen en dat deze zorg ook voor je verkrijgbaar is. Het is toch wel hard om te zien dat de rijke mensen naar Parijs kunnen voor behandeling en de ziekenhuizen hier bedroevend slecht zijn.
Deze week worden de afdelingen schoongemaakt. Om dit enigszins leuk te maken noemen we dit een Tristelparty oftewel een chloorfeestje. Alles gaat uit elkaar, bedenk een detail en we maken het schoon. Bijvoorbeeld de voetpedalen van de prullenbakken, de aircoroosters, de roostertjes rond de sprinklerinstalaties wat erg spannend is want het kan zomaar geactiveerd worden. En dan wordt alles twee keer getristeld en ingepakt en vastgezet aan de vloer ivm de sail. Bij aankomst in Kameroen wordt alles nogmaals twee keer getristeld zodat de kans op verspreiding van bacterien nihil is. Dus dit is een grote eindschoonmaak waarbij iedereen wordt ingeschakeld.
Aankomende week heeft de kapitein elke dag een drill beloofd dus dat is wel spannend omdat er nu geoefend wordt voor ontruiming op zee. Vandaag hebben we een markt bezocht waar kruiden, kaas, stoffen en fruit en eigenlijk van alles werd verkocht. Heel kleurrijk. Daarna zijn we naar Songhai geweest, een agriculture farm waar alles gerycled wordt en waar vissen, slakken, kippen worden gefokt (als dat het goede woord is) en zeep en olie worden gemaakt. Heel interessant en een prachtig leer-en werkbedrijf.
Vrijdag gaan we van boord en begint onze rondreis door Benin en Togo. Internetten zal dan wel minder gemakkelijk zijn maar we gaan proberen om onze belevenissen te delen.
Voor nu allemaal de hartelijk groeten vanuit Cotonou.